به نظر عده ای موفقیت شغلی همان پیشرفت شغلی و تعالی مهارت ها و کسب تخصص ها است در حالی که به عقیده گروهی دیگر، موفقیت شغلی کسب درآمد بیشتر را شامل می شود
موفقیت شغلی به سه حالت غیر روانی، روانی و عمومی تعریف شده است.
عامه مردم موفقیت شغلی را با میزان درآمد و مادیات می سنجند. به موجب این تعریف هر فردی که در آمد بیشتری داشته باشد در شغلش موفق تر است. سنجش موفقیت شغلی تنها با توجه به میزان درآمد، کار علمی و صحیحی نیست. زیرا میزان درآمد مشاغل مختلف با توجه به نوع کار و زمان انجام آن تغییر می کند. همچنین ارضای نیازهای مادی تنها عامل لا زم برای اشتغال نیست.
از دیدگاه تعریف روانی موفقیت شغلی عبارت از احساس فرد از میزان کارائی و توانائیش در انجام کار محوله است. معمولا افراد موفق کارشان را بهتر انجام می دهند و به راهنمایی کمتری نیاز دارند و کمتر از محیط کار غیبت می کنند.
این عده ضمن کار خطاهای کمتری را مرتکب می شوند و در نتیجه کمتر دچار سانحه می شوند. احساسات فرد که توانایی به انجام کار و مفید واقع شدن و موفق بودن در اشتغال را شامل باشدتعریف روانی موفقیت شغلی محسوب می شود.
موفقیت شغلی زمانی حاصل می شود که فرد بتواند از تمام توانایی ها و امکانات خود در رسیدن به هدف های شغلی استفاده و بهره برداری کند.
از این دیدگاه میزان درآمد به تنهایی هیچ گاه موفقیت شغلی محسوب نمی شود. موفقیت شغلی عبارت از رابطه ای است که بین پیشرفت کنونی فرد و ایدهآل های آینده اش در زمینه اشتغال وجود دارد.
ایدهآل های شغلی فرد عبارت از یک سلسله هدف های احتمالی شغلی است که فرد برای آینده اش تعیین می نماید. میزان موفقیت فرد در برآوردن نسبی این هدف ها را می توان موفقیت شغلی نامگذاری نمود.
. موفقیت در زمینه‌های تحصیلی و شغلی، به عنوان یک امر مسلم و ضروری در جوامع رو به توسعه درآمده است و چنین جوامعی چه در سطح رقابتهای بین‌المللی و چه برای بالا بردن سطح زندگی اجتماعی و اقتصادی افراد جامعه، ناگزیر از پیشرفت در تحصیل علم و صنعت
می‌باشند. از این رو در اینگونه جوامع غالبا اهمیت تحصیلات و اشتغال بطور چشمگیری فزونی می‌یابد. یکی از پیامدهای فرایند توسعه در جامعه، بالا رفتن سطح علمی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در زندگی روزمره افراد است و افراد جامعه برای یافتن یک هویت قابل قبول اجتماعی باید به میزان بالایی از آن دست یابند. تلاش برای دستیابی به منابع موفقیت ، به ویژه اگر روند توسعه به طور موزون و مطابق با برنامه‌ریزی صحیح نباشد عموما به پیامدها و مسائل حاد اجتماعی منتهی می‌شود.تحقیقات انجام یافته در کشورهای دیگر حاکی از آن است که عوامل موثر بر موفقیت تحصیلی و شغلی افراد در چرخه‌ای از عوامل فرهنگی اجتماعی و اقتصادی تمرکز یافته و در میان خانواده‌ها، طبقات ، قشرها و ... جریان دارد. در این تحقیقات عوامل مذکور تحت عنوان سرمایه‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شناخته می‌شوند. اصطلاح سرمایه فرهنگی برای اولین بار توسط توسط پیربردیو (P.Bourdieu, 1985) جامعه‌شناس فرانسوی و اصطلاح سرمایه اجتماعی برای اولین بار توسط جیمز کلمن (J.Coleman, 1980) جامعه‌شناس انگلیسی بکار رفته است . بر این اساس ، در پژوهش حاضر سرمایه‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی خانواده و تاثیر آنها بر موفقیت‌های تحصیلی و شغلی فرزندان مورد مطالعه قرار گرفته است . داده‌های این پیمایش از شش منطقه متفاوت شهر تهران براساس موقعیت طبقاتی ساکنین آن جمع‌آوری شده است ، نمونه تحقیق شامل 345، افراد مجرد بالای 23 است که از این تعداد 157 نفر آن دختر و 188 نفر آن پسر می‌باشد. پردازشها و آزمونهای آماری این تحقیق مبین این واقعیت است که از میان عوامل موثر بر موفقیت تحصیلی، یکی از ابعاد سرمایه فرهنگی (آگاهی و اطلاعات ) بیشترین تاثیر را داشته و کمترین تاثیر مربوط به یکی از ابعاد سرمایه اقتصادی (دارایی) می‌باشد و در بین بقیه عوامل، جنس نیز در موفقیت تحصیلی تاثیرگذار است و سایر عوامل رابطه‌ای با موفقیت تحصیلی نشان نمی‌دهند. در مورد متغیر موفقیت شغلی نیز بیشترین تاثیر مربوط به عامل سن، پس از آن میزان دارایی و سپس آگاهی اطلاعات است . همچنین رابطه متغیر جنس با موفقیت شغلی مبین این واقعیت است که میزان موفقیت شغلی در مردان بیشتر از زنان می‌باشد